Mawia się, że jakiś fakt czy jakieś twierdzenie nie ulega najmniejszej wątpliwości. Ale nie ulega znaczy tu chyba tyle, co 'nie ustępuje przed, nie poddaje się, nie zostaje obalone'. Nie powinno więc się mówić: „To nie ulega największej wątpliwości”, czyli 'jest tak mocne, że nie ustępuje przed nawet najsilniejszą (największą) wątpliwością'?

Czy używanie słowa znajdować w znaczeniu 'oceniać' jest dopuszczalne? Na przykład: „Jak znajdujesz naszych nowych pracowników?” czy „Jak znajdujesz swoje danie?”. Informacje na sjp.pwn.pl sugerują, że nie: „Znajdować: daw. «ocenić stan czegoś, co się zobaczyło po przyjściu gdzieś»”.

Szanowni Państwo,
będę wdzięczny na rozwianie kilku wątpliwości związanych z wyrazem zombie:
1. Czy powinno się go zapisywać po angielsku, czy też w postaci spolszczonej, zombi?
2. Czy należy go odmieniać?
3. Jak powinno się go zapisywać w liczbie mnogiej? Z angielska, zombies, czy nieodmiennie, jak w liczbie pojedynczej?
4. Jaki to właściwie jest rodzaj, męski czy nijaki? Ten zombie czy to zombie? Zombie szli czy Zombie szły?
Serdecznie pozdrawiam
M.

P. Artur Nowakowski zadał kiedyś pytanie: „Czy zaczynając list, powinno stawiać się wykrzyknik (Witam!, Szanowny Panie!)? Która pisownia jest poprawna: Z Poważaniem czy Z poważaniem”?
Wiemy już zatem o początku listu, ale mój problem wiąże się z tym, co znajduje się po poważaniu. Otóż czy kończąc list wyrazami szacunku, piszemy: Z poważaniem, Tomasz Gruszkowski, czy też bezprzecinkowo?
Od razu – sugerując moją opinię na ten temat – kreślę się z poważaniem,
Tomasz Gruszkowski

Szanowni Państwo,
drażnią mnie wypowiedzi typu: Sprawa zostanie załatwiona końcem listopada, Drogę oddamy do użytku końcem roku. Według mnie powinno być: pod koniec listopada, pod koniec roku. Może jeszcze: z końcem listopada… ? Ale to też niezbyt mi się podoba.

Proszę o poradę
Halina Mastalska

Jaka powinna być forma słowa który i czasownika rozweselać w takim zdaniu: Aby z roli dobywał chleb i wino, co rozwesela serce ludzkie? Czy w takim wypadku słowa jaki, który itp. i orzeczenia pojawiające się po nich, gdy występują po elementach połączonych spójnikiem i. muszą przybierać formę liczby mnogiej, czy mogą się dopasowywać tylko do elementu drugiego (być w liczbie poj. i odpowiedni rodzaju)?

Wkrótce po śmierci Hugo (Hugona?) Chaveza wypowiedział się dla Wiadomości TVP dyrektor pewnego poważnego instytutu, mówiąc: „«Czaweniści» są popularni, jego filozofia jest popularna”. Zastanowiło mnie to czaweniści, bo czy jednak nie powinno być czawezyści? I jak to oddać w pisowni: chavezyści? Chaveniści?

Dzień dobry,
ostatnio dręczy mnie problem pisania zwrotów grzecznościowych wielką literą – pytanie może niezbyt mądre, bo sama nazwa sugeruje odpowiedź, ale nie mogłam znaleźć jasnej. Tak więc, czy zwroty grzecznościowe na takich portalach jak Facebook wciąż piszemy wielką literą, czy normalne jest, że zwroty te są pisane z małej?

Dzień dobry. Chciałbym zapytać o kwestię dot. wyrazów granica i zagranica. Słowniki podają, że słowo granica oznacza linię graniczną, a zagranica obce kraje, co jest to dla mnie w pełni zrozumiałe. Mówi się: „Jadę za granicę”, ale „Wracam z zagranicy”. Forma „Wracam zza granicy” (zza linii granicznej) jest uważana za niepoprawną dla określenia powrotu z obcego kraju.
Moje pytanie brzmi: dlaczego? Skoro dla określenia wyjazdu do obcego kraju używa się zwrotu jechać za granicę, czyli, zgodnie z definicją, za linię graniczną, to konsekwentnie, dla określenia powrotu, poprawne powinno być też sformułowanie wracam zza granicy.
Serdecznie pozdrawiam,
Michał Rogala z Łodzi

Szanowni Państwo,
mam dylemat z określeniem poprawności takiego zdania: „Czytając artykuł, wydał mi się szalenie poważny i naukowy”. Czy użycie w nim imiesłowowego równoważnika zdania jest poprawne? Czy występuje w nim zgodność podmiotów – mam wątpliwości co do podmiotu w drugim zdaniu (wydał się).
Pozdrawiam